TEATR, KABARET. Po maturze Krzysztof Deszczyński dostał się na prawo na UAM w Poznaniu, na studia zaoczne. Przypadkiem trafił na ogłoszenie, że Leokadia Serafinowicz szuka adeptów do Teatru Lalki i Aktora „Marcinek”, zgłosił się i został przyjęty – mimo, że miał zaledwie 17 lat. Po roku studia porzucił, świat teatru go pochłonął całkowicie. Szybko okrzyknięto go „złotym dzieckiem”. W 2019 r. Wydawnictwie Miejskim Posnania wydał wspomnienia, zatytułowane “Kolory Deszcza… Kuglarze”.
Zobacz filmy o podobnej tematyce:
TEATR. Andrzej Lajborek – aktor Teatru Nowego w Poznaniu od 1975 roku – do tej pory pamięta swoją pierwszą wizytę w teatrze, chociaż miał wtedy zaledwie kilka lat. O tym, by zostać aktorem, postanowił jeszcze w szkole podstawowej, a potem konsekwentnie dążył do tego, by swoje marzenie zrealizować – mimo, że rodzice namawiali go na inne studia, dające pewniejsze źródło utrzymania. Umiał jednak ich przekonać i nigdy nie żałował swojej decyzji. Jak mówi: „w teatrze dzieją się cuda, ale nie każdego dnia”, ale dla tych właśnie chwil warto w nim być. I on jest.
TEATR. Andrzej Lajborek, rocznik 1949. Dyplom uzyskał w 1971 roku. W Krakowie zadebiutował – w lutym 1971 roku w „Grze w zbijanego” Ionesco w reż. Jerzego Jarockiego. Zawodowo związał się jednak ze Szczecinem, skąd „zabrała” go Izabella Cywińska w 1975 roku. Raz jeden pomyślał o wyjeździe z Poznania: chciał pracować (i wszystko do tego zmierzało) w prowadzonym przez Edwarda Dziewońskiego Teatrze Kwadrat; niestety, w stanie wojennym Dziewoński został odwołany ze stanowiska, umowa przestała obowiązywać. Andrzej Lajborek nie tylko występuje na scenie Teatru Nowego w Poznaniu – jest także autorem spektakli muzycznych i recitali, tłumaczem, dziennikarzem, pedagogiem.
TEATR. Andrzej Lajborek – rocznik 1949. Urodzony w Grajewie, rodzice jednak szybko przeprowadzili się do Torunia i to Toruń wskazuje jako pierwsze ważne miejsce w swoim życiu; to tam po raz pierwszy poszedł do teatru („Baj Pomorski”), to tam zdawał maturę i przygotowywał się na studia teatralne. Dostał się za pierwszym razem, do Krakowa. Dyplom uzyskał w 1971 roku. W Krakowie też zadebiutował – w lutym 1971 roku w „Grze w zbijanego” Ionesco w reż. Jerzego Jarockiego. Zawodowo związał się jednak ze Szczecinem, skąd „zabrała” go Izabella Cywińska w 1975 roku. Raz jeden pomyślał o wyjeździe z Poznania: chciał pracować (i wszystko do tego zmierzało) w prowadzonym przez Edwarda Dziewońskiego Teatrze Kwadrat; niestety, w stanie wojennym Dziewoński został odwołany ze stanowiska, umowa przestała obowiązywać. Andrzej Lajborek nie tylko występuje na scenie Teatru Nowego w Poznaniu – jest także autorem spektakli muzycznych i recitali, tłumaczem, dziennikarzem, pedagogiem.
