TEATR. Andrzej Lajborek – rocznik 1949. Urodzony w Grajewie, rodzice jednak szybko przeprowadzili się do Torunia i to Toruń wskazuje jako pierwsze ważne miejsce w swoim życiu; to tam po raz pierwszy poszedł do teatru („Baj Pomorski”), to tam zdawał maturę i przygotowywał się na studia teatralne. Dostał się za pierwszym razem, do Krakowa. Dyplom uzyskał w 1971 roku. W Krakowie też zadebiutował – w lutym 1971 roku w „Grze w zbijanego” Ionesco w reż. Jerzego Jarockiego. Zawodowo związał się jednak ze Szczecinem, skąd „zabrała” go Izabella Cywińska w 1975 roku. Raz jeden pomyślał o wyjeździe z Poznania: chciał pracować (i wszystko do tego zmierzało) w prowadzonym przez Edwarda Dziewońskiego Teatrze Kwadrat; niestety, w stanie wojennym Dziewoński został odwołany ze stanowiska, umowa przestała obowiązywać. Andrzej Lajborek nie tylko występuje na scenie Teatru Nowego w Poznaniu – jest także autorem spektakli muzycznych i recitali, tłumaczem, dziennikarzem, pedagogiem.