W drugiej części nagrania Przemysław Matusik opowiada na ile istotne w jego pracy nad “Historią Poznania” była i jest praca w “Kronice Miasta Poznania”. Przypomina historię kwartalnika i ludzi, którzy w nim pracują lub pracowali. Skupia się wreszcie na swoim nowym, czterotomowym dziele. Opowiada o zamyśle, sposobie pisania i jego efektach.

Rodowita poznanianka z ulicy Wronieckiej. To właśnie tam (tuż po I wojnie światowej) jej dziadek – Wacław Jankowiak kupił kamienicę pod numerem 10 i założył jedną z najbardziej znanych przedwojennych poznańskich piekarni. Tam również do lat 90-tych mieszkała jej mama – Helena i tam swój początek miała kolekcja kafli pani Wacławy. Pierwsze pochodziły z rozbieranego w ich mieszkaniu przy Wronieckiej pieca. Kolejne pani Wacława znajdowała głównie na terenie Poznania. Teraz opowiada o swojej kolekcji i fascynacji kaflami.

Zofia Pohl ze Szkoły Podstawowej nr 2 w Mosinie zdobyła Grand Prix Wojewódzkiego Konkursu Literackiego “Moja mała Ojczyzna i Ja”. “Historia Orła, który uratował ludzkie życie” to opowieść o rodzinnej pamiątce, związanej z prababcią Zofii. Podczas II Wojny Światowej, właścicielka sklepu – Marianna Ciesielska trafiła do więzienia w Osiecznej. Zmuszona przez Niemców do mycia podłóg ornatami i proporcami, uratowała przed zniszczeniem haftowanego Orła w koronie. Narażając życie zachowała go przez całą okupację. Orzeł stał się jej talizmanem i ważną do dziś rodzinną pamiątką.

Z wykształcenia fizyk, który pracował przy konstrukcji samolotów odrzutowych, stał się ostatecznie fotografem i teoretykiem fotografii. W kwestii edukacji fotograficznej na poziomie akademickim figura kluczowa: w Poznańskiej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych zorganizował pierwsze w kraju magisterskie studia fotografii. Jest rodowitym poznaniakiem.

Na studiach we Wrocławiu spotkał się ze lwowską szkołą matematyczną, na drugim roku kontynuował naukę w Poznaniu. Po studiach pracował w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego we Wrocławiu, gdzie pracował jako konstruktor silników odrzutowych do samolotów. Gdy dyrektywy ze Związku Radzieckiego zniweczyły plany dalszego rozwoju przeniósł się do Poznania, gdzie zajął się fotografią. Zaczął działać w sekcji artystycznej Polskiego Towarzystwa Fotograficznego. Brał udział w pierwszej jej wystawie “Krok w nowoczesność”. Jego twórczość charakteryzowała się różnorodnym podejściem, każda kolejna wystawa dotyczyła innego aspektu fotografii. Autor wystaw “Twarze”, “Sygnały” – dotyczącej oddziaływania na środowisko, twórca “fotografii swobodnej” – której nośnikami były np. kamienie, drewno, materiał. Jednym z efektów była wystawa “Fotografia tożsamości” – portrety na chusteczkach. W kolejnym etapie twórczości Wojnecki skupił się na obrazie w przestrzeni – wytwarzał obrazy na przedmiotach, ale również poza nośnikiem, widz mógł pojawiać się “w obrazie” – uczestnicząc w multimedialnych pokazach.

Helena Jankowiakówna, jako młoda dziewczyna, była bardzo zainteresowana kulturą i sztuką.
Podczas wyjazdu do Zakopanego, jej brat i bratowa zamówili u Witkacego swoje portrety. Młoda Helena zamarzyła również o takiej pamiątce. Okazja nadarzyła się, gdy Witkacy pojawił się w Poznaniu. W 1929 roku podczas Pewuki (Powszechnej Wystawy Krajowej) przyjechał do stolicy Wielkopolski ze swoją firmą portretową.

STRAJK KOBIET. Ada Czerwińska, rocznik 1999, to studentka II roku filologii polskiej na UAM, pochodzi z Kłodawy. Patrycja Kotowska, rocznik 2000, jest studentką II roku kulturoznawstwa na UAM, mieszka w Kiekrzu. Znają się od kilku lat, ale widują się sporadycznie. Niedawno spotkały się ponownie – na Strajku Kobiet. W rozmowie z PAHM opowiadają o tym, dlaczego przyłączyły się do tego protestu. I jak widzą swoją przyszłość – prywatną i w kraju. O tym, kto jest dla nich autorytetem. I jakie wartości są dla nich najważniejsze.