loader image

Trafiłem na wyjątkowo kulturalny rok

Zbigniew Theus

Odtwórz wideo

Urodził się 2 lutego 1947 roku w Pruszczu-Bagienicy, małej wsi w Borach Tucholskich. Ojciec był pracownikiem kolei, matka zajmowała się domem. Studiował w Poznaniu, gdzie był aktywnym uczestnikiem życia studenckiego. Uczył się na jednym roku m.in. z Tomaszem Szymańskim, Lechem Raczakiem, Stanisławem Barańczakiem czy Markiem Kirschke. Był działaczem Zrzeszenia Studentów Polskich, uczestnikiem protestów Marca 1968 roku w Poznaniu. Po ukończeniu studiów aktywnie działał w obszarze kultury: w domach kultury na Winogradach, w latach 1978-1985 jako dyrektor Okręgowego Przedsiębiorstwa Rozpowszechniania Filmów, od 1993-1996 jako dyrektor Pałacu Kultury w poznańskim zamku cesarskim, który przekształcił w Centrum Kultury Zamek. Był też zastępcą dyrektora Teatru Nowego (1997-2004). Do dziś działa w Akademickim Klubie Seniora i w Fundacji Sceny na Piętrze.

Subskrybuj aby być na bieżąco

Zobacz filmy o podobnej tematyce:

Antoni Gąsiorowski – alpejskie początki

Antoni Gąsiorowski

Czarno-biały portret mężczyzny w goglach alpinistycznych i czapce na tle nieba

HIMALAIŚCI POZNAŃSCY. Profesor historii w Polskiej Akademii Nauk, prezes PTPN, taternik, alpinista, instruktor taternictwa podróżnik, prezes Koła Poznańskiego Klubu Wysokogórskiego w latach1958-1962, honorowy członek Polskiego Związku Alpinizmu. Wspinał się w Tatrach, Alpach, Kaukazie i Hindukuszu i górach Iranu, brał udział w wyprawach polarnych na Spitsbergen w 1965 r. Należy do pokolenia które wspinało się w Tatrach po wojnie, brał udział w pierwszej zimowej wyprawie na Grań Tatr Polskich w roku 1957. Jego pierwszym partnerem był Jan Stryczyński, z którym znał się z jednej licealnej ławki w “Marcinku”. Podróżowali razem po wojnie rowerami po drogach poniemieckich Mazur i spłynęli kajakiem Wisłą z Krakowa do Włocławka a potem rozpoczęli górską pasję. Antoni Gąsiorowski opowiedział nam o początkach swojej przygody z górami i jak wyznaczali szlaki dla budzącego się po wojnie polskiego alpinizmu. Wspinanie “w skale” rozpoczynali na poznańskim bunkrze przy ul. Promienistej oraz poznańskiej Cytadeli. W rozmowie z nami wraca wspomnieniami do jednej z pierwszych poznańskich wypraw w Alpy z 1967 roku. Kierował wtedy wyprawą w której towarzyszyły mu wtedy m.in. dwie uznane taterniczki: Wanda Błaszkiewicz (Rutkiewicz) i Halina Krygier. Zdobywał szczyty m.in. w Alpach, Kaukazie – filar Szchary i Hindukuszu – pierwsze wejście na Kohe Nadir Szach (M4) i kierował w 1969 r. wyprawą w górach Iranu (pod ścianę Alan Kuhn). Jego partnerami w górach byli m.in Jan Stryczyński, Stanisław Zierhoffer, Henryk Dembiński, żona Bożena (Minicka) Gąsiorowska, Jan Matuszewski, czy Wojciech Wróż. Wieloletni prezes Klubu Wysokogórskiego w Poznaniu dokumentujący jego działalność m.in jako redaktor i wydawca w poznańskim czasopiśmie górskim “Oscypek” oraz jako członek redakcji ogólnopolskim “Taterniku”.

Ojciec poszedł na wojnę i nie wrócił – Maria Łużyniecka Starkowska

Maria Łużyniecka z d. Starkowska

II WOJNA ŚWIATOWA, II WŚ, OKUPACJA, KATYŃ, WYSIEDLENI
„Ojciec poszedł na wojnę i nie wrócił” – mówiła nasza bohaterka, kiedy pytali ją w szkole o losy wojenne. Maria Łużyniecka z domu Starkowska urodziła się 5 listopada 1934 w Poznaniu, na Starym Mieście. Jest jedną z dwóch córek Kazimierza i Felicji Starkowskich. Pani Maria, mieszkająca obecnie w Zgorzelcu, opowiedziała nam o swojej rodzinie – ojcu Kazimierzu, który był prawnikiem (absolwent Uniwersytetu Poznańskiego), kajakarzem, nagradzanym tenisistą, powstańcem wielkopolskim i uczestnikiem wojny polsko-bolszewickiej. Kazimierz Starkowski został wzięty do niewoli radzieckiej w 1939 r. następnie dostał się do obozów w Szepietówce i Starobielsku. Zginął wiosną 1940 r., zastrzelony w budynku NKWD w Charkowie. Pani Maria z mamą i 1,5 letnią siostrą zostały wysiedlone pod koniec 1939 r. do obozu przesiedleńczego na ul. Głównej. Po wywózce do Generalnej Guberni znalazły schronienie u hr. Jaskłowskich w Stobiecku Szlacheckim k. Radomska pod Częstochową, gdzie przebywały aż do końca wojny. O historii rodziny Starkowskich napisaliśmy też w miesięczniku IKS 03-2024 dostępnym TUTAJ

Poznańskie Rodziny Katyńskie – Trailer

Poznańskie Rodziny Katyńskie - Trailer

czarno-biały portret mężczyzny w wojskowym przedwojennym mundurze z fajką w zębach

Trailer filmu dokumentalnego “Kto nie zna ojca twarzy…”. Historie Poznańskich Rodzin Katyńskich opowiadane przez dzieci zamordowanych: przedsiębiorców por. Adama Machcińskiego i ppor. Tadeusza Bogajewskiego, policjanta Leona Pawlaka, sędziego wojskowego mjr. Jana Michała Madziary, oficera Wojska Polskiego kpt. Alojzego Korpala, nauczycieli ppor. Jana Stanisława Szmagiera i por. Stanisława Pełki oraz urzędnika rtm. Zygmunta Młot-Przepałkowskiego. Bohaterowie filmu opowiadają o czekaniu na swoich ojców i o tęsknocie z tym związanej. Wspominają chwile z nimi spędzone, moment pożegnania oraz dzień, w którym nadzieja na powrót ojca umarła.

Film powstał z inicjatywy Stowarzyszenia Katyń w Poznaniu i dzięki funduszom przekazanym przez Samorząd Województwa Wielkopolskiego, Miasto Poznań i Fundację Zakłady Kórnickie.