HIMALAIŚCI POZNAŃSCY. Profesor historii w Polskiej Akademii Nauk, prezes PTPN, taternik, alpinista, instruktor taternictwa podróżnik, prezes Koła Poznańskiego Klubu Wysokogórskiego w latach1958-1962, honorowy członek Polskiego Związku Alpinizmu. Wspinał się w Tatrach, Alpach, Kaukazie i Hindukuszu i górach Iranu, brał udział w wyprawach polarnych na Spitsbergen w 1965 r. Należy do pokolenia które wspinało się w Tatrach po wojnie, brał udział w pierwszej zimowej wyprawie na Grań Tatr Polskich w roku 1957. Jego pierwszym partnerem był Jan Stryczyński, z którym znał się z jednej licealnej ławki w “Marcinku”. Podróżowali razem po wojnie rowerami po drogach poniemieckich Mazur i spłynęli kajakiem Wisłą z Krakowa do Włocławka a potem rozpoczęli górską pasję. Antoni Gąsiorowski opowiedział nam o początkach swojej przygody z górami i jak wyznaczali szlaki dla budzącego się po wojnie polskiego alpinizmu. Wspinanie “w skale” rozpoczynali na poznańskim bunkrze przy ul. Promienistej oraz poznańskiej Cytadeli. W rozmowie z nami wraca wspomnieniami do jednej z pierwszych poznańskich wypraw w Alpy z 1967 roku. Kierował wtedy wyprawą w której towarzyszyły mu wtedy m.in. dwie uznane taterniczki: Wanda Błaszkiewicz (Rutkiewicz) i Halina Krygier. Zdobywał szczyty m.in. w Alpach, Kaukazie – filar Szchary i Hindukuszu – pierwsze wejście na Kohe Nadir Szach (M4) i kierował w 1969 r. wyprawą w górach Iranu (pod ścianę Alan Kuhn). Jego partnerami w górach byli m.in Jan Stryczyński, Stanisław Zierhoffer, Henryk Dembiński, żona Bożena (Minicka) Gąsiorowska, Jan Matuszewski, czy Wojciech Wróż. Wieloletni prezes Klubu Wysokogórskiego w Poznaniu dokumentujący jego działalność m.in jako redaktor i wydawca w poznańskim czasopiśmie górskim “Oscypek” oraz jako członek redakcji ogólnopolskim “Taterniku”.