TEATR, FILM. Michał Grudziński, z hrabiów Grudzińskich, zawsze żartuje ze swojego pochodzenia – po wojnie nie ułatwiało życia, więc było ukrywane. Rodzina wędrowała po Polsce: od Poznania przez Warszawę do Katowic, by w końcu wrócić do punktu startu; po studiach w Warszawie Michał Grudziński związał się z Poznaniem i nigdy go nie opuścił. Twierdzi, że z obawy, by ktoś nie odkrył jego jąkania, ale o jąkaniu opowiada wszystkim, więc powód pewnie jest inny…
Zobacz filmy o podobnej tematyce:
TEATR. Andrzej Lajborek – aktor Teatru Nowego w Poznaniu od 1975 roku – do tej pory pamięta swoją pierwszą wizytę w teatrze, chociaż miał wtedy zaledwie kilka lat. O tym, by zostać aktorem, postanowił jeszcze w szkole podstawowej, a potem konsekwentnie dążył do tego, by swoje marzenie zrealizować – mimo, że rodzice namawiali go na inne studia, dające pewniejsze źródło utrzymania. Umiał jednak ich przekonać i nigdy nie żałował swojej decyzji. Jak mówi: „w teatrze dzieją się cuda, ale nie każdego dnia”, ale dla tych właśnie chwil warto w nim być. I on jest.
TEATR. Andrzej Lajborek, rocznik 1949. Dyplom uzyskał w 1971 roku. W Krakowie zadebiutował – w lutym 1971 roku w „Grze w zbijanego” Ionesco w reż. Jerzego Jarockiego. Zawodowo związał się jednak ze Szczecinem, skąd „zabrała” go Izabella Cywińska w 1975 roku. Raz jeden pomyślał o wyjeździe z Poznania: chciał pracować (i wszystko do tego zmierzało) w prowadzonym przez Edwarda Dziewońskiego Teatrze Kwadrat; niestety, w stanie wojennym Dziewoński został odwołany ze stanowiska, umowa przestała obowiązywać. Andrzej Lajborek nie tylko występuje na scenie Teatru Nowego w Poznaniu – jest także autorem spektakli muzycznych i recitali, tłumaczem, dziennikarzem, pedagogiem.
TEATR. Andrzej Lajborek – rocznik 1949. Urodzony w Grajewie, rodzice jednak szybko przeprowadzili się do Torunia i to Toruń wskazuje jako pierwsze ważne miejsce w swoim życiu; to tam po raz pierwszy poszedł do teatru („Baj Pomorski”), to tam zdawał maturę i przygotowywał się na studia teatralne. Dostał się za pierwszym razem, do Krakowa. Dyplom uzyskał w 1971 roku. W Krakowie też zadebiutował – w lutym 1971 roku w „Grze w zbijanego” Ionesco w reż. Jerzego Jarockiego. Zawodowo związał się jednak ze Szczecinem, skąd „zabrała” go Izabella Cywińska w 1975 roku. Raz jeden pomyślał o wyjeździe z Poznania: chciał pracować (i wszystko do tego zmierzało) w prowadzonym przez Edwarda Dziewońskiego Teatrze Kwadrat; niestety, w stanie wojennym Dziewoński został odwołany ze stanowiska, umowa przestała obowiązywać. Andrzej Lajborek nie tylko występuje na scenie Teatru Nowego w Poznaniu – jest także autorem spektakli muzycznych i recitali, tłumaczem, dziennikarzem, pedagogiem.
