Jedna z trzech córek Jana Stanisława Szmagiera, podporucznika Wojska Polskiego, urodzonego 2 stycznia 1908 r. we Władysławowie (powiat koniński). Z zawodu nauczyciel, ożenił się w 1932 roku. Działacz “Strzelca”. Od 1935 roku mieszkał w domu wojskowym na ul. Solnej w Poznaniu, robił karierę wojskową. We wrześniu 1939 r. dostał się do sowieckiej niewoli, zginął w kwietniu 1940 r. w Katyniu. O jego śmierci żona dowiedziała się z prasy. Po wojnie Teresa Szmagier trafiła z siostrami do domu dziecka. Z powodów politycznych nie mogła dostać się na studia. Pracowała m. in. w komitecie wojewódzkim partii, choć do partii nigdy nie wstąpiła.
