Kapelan Rodzin Katyńskich, major. Urodzony w 1936 r., syn Polaka Juliana Pańkowskiego, żołnierza Piłsudskiego i wojny polsko-bolszewickiej, i Ukrainki – Marty z domu Owsiejenko. W 1939 roku po agresji ZSRR na Polskę, w jego rodzinnym domu w Klepaczach pod Białymstokiem zamieszkało rosyjskie małżeństwo wojskowe. Był świadkiem ciężkiego zranienia matki przez Rosjan – zmarła w szpitalu, według relacji świadka dobita zastrzykiem przez sowieckiego lekarza. Lucjan był członkiem Szarych Szeregów, wychował się bez rodziców (ojciec zmarł jeszcze przed wojną), rodzeństwo rozjechało się po świecie. Po ciężkiej gruźlicy poszedł do seminarium w Białymstoku, potem przeniósł się do Poznania. Po święceniach w 1961 r. przez 13 lat był wśród księży Filipinów na Świętej Górze pod Gostyniem, a potem służył jako misjonarz. Od 30 lat jest kapelanem poznańskich Rodzin Katyńskich. Był dwa razy w Katyniu, raz w Charkowie i Miednoje. Zabiegał o powstanie w Poznaniu pomnika Ofiar Katynia i Sybiru (odsłonięto go w 1999 roku).
