Urodził się na Łazarzu, po ślubie przeniósł się na Górczyn. Jako chłopak chodził z ojcem na mecze Warty, na stadion na ulicę Rolną. W palanta albo piłkę grał na Rynku Łazarskim (bramka była na ubikacji) albo na Arenie. Miał też “poniemieckie” wrotki, na których zjeżdżał często ulicą Engla w dół. Wspomina smaczny chleb od Kamińskiego, żurek na polskiej kiełbasie z ziemniakami. I warunki życia na Łazarzu.
Zobacz filmy o podobnej tematyce:
MEDYCYNA, PRL. Profesor, wybitny polski urolog, ikona poznańskiej medycyny. Urodził się 30 marca 1941 r. w Słomowie pod Obornikami. W 1966 roku ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Lekarskim ówczesnej Akademii Medycznej. W 1971 roku uzyskał specjalizację z urologii I stopnia, a cztery lata później II stopnia. W 1975 roku napisał doktorat. Habilitację ukończył w 1988 roku. W 1993 roku został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego AM, w 1999 r. uzyskał tytuł profesora, a w 2004 – profesora zwyczajnego. W drugiej części naszej rozmowy opowiada o swojej wieloletniej karierze medycznej. O przyjaźniach ze szpitala na Długiej. I o etyce zawodu.
MEDYCYNA, PRL. Profesor, wybitny polski urolog, ikona poznańskiej medycyny. Urodził się 30 marca 1941 r. w Słomowie pod Obornikami. W 1966 roku ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Lekarskim ówczesnej Akademii Medycznej. W 1971 roku uzyskał specjalizację z urologii I stopnia, a cztery lata później II stopnia. W 1975 roku napisał doktorat. Habilitację ukończył w 1988 roku. W 1993 roku został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego AM, w 1999 r. uzyskał tytuł profesora, a w 2004 – profesora zwyczajnego. W trzeciej części naszej rozmowy opowiada o swojej wieloletniej karierze medycznej. O przyjaźniach ze szpitala na Długiej. I o etyce zawodu.
MEDYCYNA, PRL. Profesor, wybitny polski urolog, ikona poznańskiej medycyny. Urodził się 30 marca 1941 r. w Słomowie pod Obornikami. W 1966 roku ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Lekarskim ówczesnej Akademii Medycznej. W 1971 roku uzyskał specjalizację z urologii I stopnia, a cztery lata później II stopnia. W 1975 roku napisał doktorat. Habilitację ukończył w 1988 roku. W 1993 roku został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego AM, w 1999 r. uzyskał tytuł profesora, a w 2004 – profesora zwyczajnego. W drugiej części naszej rozmowy opowiada o swojej wieloletniej karierze medycznej. O przyjaźniach ze szpitala na Długiej. I o etyce zawodu.
