W polu karnym zagrałem do Zbyszka Bońka

SPORT. Zdzisław Tomyślak – kajakarz i olimpijczyk. Urodzony w 1946 roku w Poznaniu, w wieku 13 lat zaczął uprawiać kajakarstwo w Warcie. Od 1961 do 1973 roku członek kadry narodowej, czternastokrotny mistrz Polski, trzykrotny finalista mistrz świata, uczestnik olimpiady w Monachium w 1972 roku (półfinał w czwórkach). Od 1973 r. członek klubu Posnania, trener i sędzia. Absolwent AWF w Poznaniu, we współpracy ze Zrzeszeniem Sportowym Start założył sekcję turystyczną kajakową dla osób niepełnosprawnych. W 2002 r. wspólnie z dr Bernardem Wieczorkiem utworzyli Stowarzyszenie dla Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie “Normalna Sprawa”. Obecnie sekretarz Poznańskiego Stowarzyszenia Olimpijskiego.

SPORT. Zdzisław Tomyślak urodził się w 1946 roku w Poznaniu, w wieku 13 lat zaczął uprawiać kajakarstwo w Warcie. Od 1961 do 1973 roku członek kadry narodowej, czternastokrotny mistrz Polski, trzykrotny finalista mistrz świata, uczestnik olimpiady w Monachium w 1972 roku (półfinał w czwórkach). Od 1973 r. członek klubu Posnania, trener i sędzia. Absolwent AWF w Poznaniu, we współpracy ze Zrzeszeniem Sportowym Start założył sekcję turystyczną kajakową dla osób niepełnosprawnych. W 2002 r. wspólnie z dr Bernardem Wieczorkiem utworzyli Stowarzyszenie dla Osób Niepełnosprawnych Intelektualnie “Normalna Sprawa”. Obecnie sekretarz Poznańskiego Stowarzyszenia Olimpijskiego.

Urodzony w 1932 r. w Poznaniu Jerzy Solarski był synem krawca i krawcowej z ulicy Stawnej 12. W 1939 roku był świadkiem wejścia niemieckich okupantów do Poznania, a w 1940 roku – usunięcia przez nich gwiazdy Dawida z gmachu synagogi. Całą okupację przeżył wraz z rodzicami na jednym pokoju u krewnych na ul. Granicznej. Widział alianckie bombardowanie Poznania w 1944 roku. Jego ciotka Władysława Kwintkiewicz należała do grupy sabotażowo-dywersyjnej Franciszka Witaszka, wraz z nim została stracona 8 stycznia 1943 roku w Forcie VII. Po wojnie, w latach 50. Jerzy Solarski był jednym z czołowych polskich sprinterów: akademickim mistrzem Polski na 100 metrów (1955) i na 200 metrów (1956), zdobywał też medale w sztafecie.