Jacek Strzelecki

Prof. Józef Walczak urodził się 29.04.1946 r. w Poznaniu. Jedna z najważniejszych postaci polskiej sztuki
współczesnej. Jego malarstwo określa się mianem „dynamicznego”. W 2003 r. został
laureatem niezwykle prestiżowej nagrody „Award of Excellence” na 46th Annual
International Exhibition w San Diego w Kaliforni. Studia na PWSSP w Poznaniu rozpoczął dopiero po skończeniu 27 lat. Jak sam podkreśla, trzech malarzy z uczelni miało na niego największy wpływ: prof. Stanisław Teisseyre, w którego pracowni obronił dyplom w 1977 roku, prof. Tadeusz Brzozowski, który zaproponował mu asystenturę zaraz po studiach, i prof. Jacek Waltoś, którego asystentem został cztery lata później. W latach 1991-2017 kierował VIII Pracownią Malarstwa na UAP. Obecnie związany jest z Collegium Da Vinci w Poznaniu. Jego prace znajdują się w zbiorach zarówno muzealnych i galeryjnych w Polsce, jak i na świecie, m.in. w Muzeum Narodowym w Pradze, Museum of Contemporary Art. w San Diego w USA, w Kubus Galerie w Las Palmas w Hiszpanii, w Galerie Dmochowski w Paryżu, w Galerie T&T w Norymberdze, w Iguana Gallery w San Francisco w USA.

Z wykształcenia fizyk, który pracował przy konstrukcji samolotów odrzutowych, stał się ostatecznie fotografem i teoretykiem fotografii. W kwestii edukacji fotograficznej na poziomie akademickim figura kluczowa: w Poznańskiej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych zorganizował pierwsze w kraju magisterskie studia fotografii. Jest rodowitym poznaniakiem.

Na studiach we Wrocławiu spotkał się ze lwowską szkołą matematyczną, na drugim roku kontynuował naukę w Poznaniu. Po studiach pracował w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego we Wrocławiu, gdzie pracował jako konstruktor silników odrzutowych do samolotów. Gdy dyrektywy ze Związku Radzieckiego zniweczyły plany dalszego rozwoju przeniósł się do Poznania, gdzie zajął się fotografią. Zaczął działać w sekcji artystycznej Polskiego Towarzystwa Fotograficznego. Brał udział w pierwszej jej wystawie “Krok w nowoczesność”. Jego twórczość charakteryzowała się różnorodnym podejściem, każda kolejna wystawa dotyczyła innego aspektu fotografii. Autor wystaw “Twarze”, “Sygnały” – dotyczącej oddziaływania na środowisko, twórca “fotografii swobodnej” – której nośnikami były np. kamienie, drewno, materiał. Jednym z efektów była wystawa “Fotografia tożsamości” – portrety na chusteczkach. W kolejnym etapie twórczości Wojnecki skupił się na obrazie w przestrzeni – wytwarzał obrazy na przedmiotach, ale również poza nośnikiem, widz mógł pojawiać się “w obrazie” – uczestnicząc w multimedialnych pokazach.

Helena Jankowiakówna, jako młoda dziewczyna, była bardzo zainteresowana kulturą i sztuką. Podczas wyjazdu do Zakopanego, jej brat i bratowa zamówili u Witkacego swoje portety. Młoda Helena zamarzyła również o takiej pamiątce. Okazja nadarzyła się, gdy Witkacy pojawił się w Poznaniu. W 1929 roku podczas Pewuki (Powszechnej Wystawy Krajowej) przyjechał do stolicy Wielkopolski ze swoją firmą portretową.