Urodzony 30 maja 1922 r. w Błociszewie pod Śremem, zmarł 20 lipca 2015 r. w Poznaniu.
Ziemianin herbu Nałęcz, przed wojną mieszkał w pałacu w Błociszewie pod Śremem. Jego ojciec Daniel Stefan Kęszycki był komendantem Straży Ludowej w Śremie, a potem pracował dla Naczelnej Rady Ludowej (zmarł w 1936 roku). Matką Wojciecha była Julia Ponikiewska herbu Trzaska. Gdy we wrześniu 1939 r. do Wielkopolski wkroczyli Niemcy, poszukiwali ojca Wojciecha – powstańca wielkopolskiego, choć ten już nie żył.
Wojciech był uczniem szkoły morskiej w Gdyni. W rozmowie z PAHM opowiada m.in. przyjaźniach jego ojca – powstańca wielkopolskiego. W Błociszewie częstym gościem bywał płk Stefan Rowecki. W czasie wojny Wojciech Kęszycki był członkiem Tajnej Armii Polskiej w Warszawie, a potem żołnierzem Armii Krajowej pod Rzeszowem. Walczył z Niemcami, a potem z Urzędem Bezpieczeństwa i NKWD. W Zakopanem doczekał przyjścia Armii Czerwonej.
W 1945 r. po powrocie do Błociszewa nie został wpuszczony do pałacu. Musiał kilka tygodni zabiegać o zezwolenie u komisarza ziemskiego. Zastał opustoszały, wyrabowany obiekt.
Zdał maturę w Poznaniu, ukończył Akademię Handlową. Do emerytury pracował w Narodowym Banku Polskim jako specjalista od przemysłu meblarskiego. Żonaty w 1950 r. z Marią Przyborowską, miał dwóch synów: Marcina i Wojciecha.
W III RP honorowy Prezes polskiego Towarzystwa Ziemiańskiego. Odznaczony m.in. Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zmarł 20 lipca 2015 roku w Poznaniu.
