Urodzona w 1936 roku. Pochodzi ze wsi Łukaszewo (powiat Jarosiński). W 1903 r. jej dziadkowie kupili tam resztówkę od Jaraczewskich.
W czwartek 26 października 1939 roku, w wieku zaledwie 3 lat Maria Sobocka wraz z rodzicami i dwoma braćmi (5-letnim i 8-miesięcznym) została wysiedlona z rodzinnej wsi do obozu dla internowanych w Cerekwicy pod Jarocinem.
Niemcy dali im na spakowanie się zaledwie 20 minut. Miało to być wysiedlenie „na trzy dni” – a trwało 6 tygodni.
Obóz w Cerekwicy (Internierungslager – Zerkheim) był pierwszym w Wielkopolsce obozem przejściowym dla Polaków wysiedlanych do Generalnego Gubernatorstwa. Funkcjonował od 26 października 1939 r. do 9 grudnia 1939 r., przebywało w nim około 270 osób z całego powiatu jarocińskiego. Osadzonym w obozie Polakom dokuczały ciasnota, brak właściwego wyżywienia oraz poczucie bezczynności i niepewności co do dalszego losu.
Zatrzymanych w Cerekwicy Polaków drobiazgowo rewidowano i zabierano im wszelkie kosztowności. Rodzinę Sobockiej umieszczono w strzeżonym przez uzbrojonych Niemców pałacu. – Wyżywienie było bardzo słabe. Rano czarna kawa, kawałek chleba. Na obiad była zupa z ziemniaków, z brukwi.
Albo woda z ziemniakami, albo ziemniaki z wodą – wspomina pani Maria. – Nikt nie wiedział, co z nami będzie. W miastach w okolicy wszystkich zatrzymanych jako zakładników Polaków rozstrzelano – opowiada.
9 grudnia 1939 r. osadzeni w Cerkwicy (wówczas 251 osób) zostali przewiezieni do Jarocina i wraz z Polakami z innych obozów przejściowych (łącznie 1202 osoby) pociągiem wywiezieni do Poznania , a następnie do Generalnego Gubernatorstwa.
Wśród wysiedlonych była pani Maria z rodziną. W GG sami musieli poszukać pracy i mieszkania. Rodzina pani Marii znalazła schronienie w Inowłodzu (powiat tomaszowski) nad Pilicą. Tam Maria chodziła do szkoły. W okolicy Inowłodza doczekała wyzwolenia.
Po wojnie wróciła z rodziną do rodzinnego gospodarstwa w Łukaszewie. Maria ukończyła liceum, pozostała na gospodarce po rodzicach.
