rodzony w 1935 roku, syn Marii z domu Zimny i Tomasza Wachowskiego.
Jego ojciec był powstańcem wielkopolskim, został ciężko ranny w walkach pod Wolsztynem. Jako żołnierz 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich brał później udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
Odznaczony Krzyżem Walecznych II R.P. Do wybuchu II wojny światowej był działaczem Koła Związku Powstańców Wielkopolskich i Zarządu Związku Inwalidów Wojennych w Lesznie. Pracował jako kontroler mięsa w Rzeźni Miejskiej.
21 października 1939 r. ojciec Henryka Wachowskiego został rozstrzelany w publicznej egzekucji na Pl. Kościuszki w Lesznie. Miał wtedy 39 lat.
W grudniu 1939 r., w wieku 4 lat Henryk został wraz z matką i siostrą Ireną wywieziony do Tomaszowa Mazowieckiego w Generalnym Gubernatorstwie. Był tam m.in. świadkiem niemieckiej zbrodni na żydowskim chłopcu.
