Urodzona 3 kwietnia 1933 r. w Wilnie w rodzinie inżyniera leśnika Eugeniusza i nauczycielki Wandy z Rubach-Rubkiewiczów. Polska artystka rzeźbiarka, autorka m.in. pomnika Armii Poznań.
Do 1939 r. przebywała w leśniczówce nad Naroczą, a potem w Białymstoku. Jej matka zmarła w 1944. Wtedy wraz z ojcem i młodszym bratem Ryszardem przeprowadziła się do Krosna. Szkołę średnią ukończyła w Tarnowie.
W latach 1952 – 1957 studiowała w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu w pracowni Bazylego Wojtowicza. Od 1955 roku była zatrudniona na stanowisku asystenta w jego pracowni. Na poznańskiej uczelni przeszła wszystkie szczeble kariery zawodowej. W 1973 roku została docentem, a następnie uzyskała tytuł profesora. Obecnie jest na emeryturze, ale nadal pracuje twórczo.
Od 1963 w związku małżeńskim z Józefem Iwiańskim, architektem.
Wielokrotnie uczestniczyła w najważniejszych wystawach polskich i europejskich (m.in. w Brnie, Berlinie, Pradze, Sofii, Bukareszcie, Hanowerze, Lipsku i Paryżu). Jej prace znajdują się w zbiorach muzeum na całym świecie.
Ważniejsze realizacje:
* Pomnik Bohaterów Walki o Polskość w Międzyrzeczu
(1966)
* Kompozycja rzeźbiarska “Zwierzę” Poznań – Cytadela
(1970)
* Pomnik Armii “Poznań” w Poznaniu (1982)
* płaskorzeźba w Klasztorze Karmelitanek Bosych w Poznaniu (1988)
* “Rodzina” – przed Liceum Marii Magdaleny w Poznaniu
(1990)
* “Skrzetuski” – płaskorzeźba dla kościoła Karmelitanów
na Wzgórzu Św. Wojciecha w Poznaniu.
* Płaskorzeźba dla Hospicjum w Konstancinie (2000)
* “Radość” – dwie rzeźby w Parku Wilsona w Poznaniu (2007)
Otrzymała wiele nagród i odznaczeń, między innymi: w 1984 r. – Medal Edukacji Narodowej, w 1976 r. – Złoty Krzyż Zasługi, w 1983 r. – Nagroda Ministra Obrony Narodowej za pomnik Armii “Poznań” w Poznaniu. W 1985 r. otrzymała Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, a w 2010 – Krzyż Kawalerski Orderu Św. Stanisława.
