Urodzona w 1946 roku w Krotoszynie, jedna z pierwszych na świecie kobiet-dyrygentek, od ponad 50 lat kieruje Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia Amadeus.
Uczęszczała do V Liceum Ogólnokształcącego im. Klaudyny Potockiej oraz Średniej Szkoły Muzycznej w Poznaniu. Jej pierwszym nauczycielem, jeszcze w średniej szkole, był chórmistrz prof. Stanisław Kulczyński. Śpiewała też w chórze, który prowadził profesor Stefan Stuligrosz. Po ukończeniu liceum podjęła w 1966 studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Poznaniu. Studiowała dyrygenturę pod kierunkiem Witolda Krzemieńskiego – skrzypka, altowiolisty i dyrygenta, absolwenta Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie.
Zespół założyła w 1968 roku, będąc jeszcze studentką; wówczas nazywał się „Pro Musica”. Pierwszy koncert – jak wspomina – zagrali po miesiącu prób, dla laryngologów. Po dyplomie, przez 9 lat, próbowała łączyć pracę w innych instytucjach muzycznych (filharmonia, opera poznańska) z obowiązkami szefa orkiestry, ale w końcu uznała, że kameralistyka jest dla niej najważniejsza i jeśli chce coś osiągnąć na tym polu, musi jej się poświęcić całkowicie. Nazwę Amadeus przyjęli w 1988 roku. W rozmowie z PAHM wspomina rodzinne miasto, początki muzyczne, La Scalę i daty ważne w polskiej historii, które i w jej życiu miały znaczenie.
29 czerwca 2015 podczas uroczystej sesji rady miasta, w dniu jego patronów – św. Piotra i Pawła odebrała w Poznańskim ratuszu tytuł honorowego obywatela miasta „w uznaniu dla wybitnych osiągnięć muzycznych ze szczególnym uwzględnieniem dorobku Orkiestry Kameralnej Polskiego Radia „Amadeus”, oraz doceniając zasługi dla kształtowania artystycznego oblicza Poznania”.
