Urodzony w 1934 roku syn oficera Straży Granicznej, wywiezionego w 1939 r. nad Morze Białe przez Rosjan, a potem żołnierza gen. Andersa (walczył pod Monte Cassino) opowiada o życiu pod niemiecką okupacją, a także o pracy w powojennym Poznaniu i o w strajku w Fabryce Maszyn Żniwnych w 1981 r., w którym brał udział jako członek “Solidarności”.
Zobacz filmy o podobnej tematyce:
MEDYCYNA, PRL. Profesor, wybitny polski urolog, ikona poznańskiej medycyny. Urodził się 30 marca 1941 r. w Słomowie pod Obornikami. W 1966 roku ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Lekarskim ówczesnej Akademii Medycznej. W 1971 roku uzyskał specjalizację z urologii I stopnia, a cztery lata później II stopnia. W 1975 roku napisał doktorat. Habilitację ukończył w 1988 roku. W 1993 roku został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego AM, w 1999 r. uzyskał tytuł profesora, a w 2004 – profesora zwyczajnego. W drugiej części naszej rozmowy opowiada o swojej wieloletniej karierze medycznej. O przyjaźniach ze szpitala na Długiej. I o etyce zawodu.
MEDYCYNA, PRL. Profesor, wybitny polski urolog, ikona poznańskiej medycyny. Urodził się 30 marca 1941 r. w Słomowie pod Obornikami. W 1966 roku ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Lekarskim ówczesnej Akademii Medycznej. W 1971 roku uzyskał specjalizację z urologii I stopnia, a cztery lata później II stopnia. W 1975 roku napisał doktorat. Habilitację ukończył w 1988 roku. W 1993 roku został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego AM, w 1999 r. uzyskał tytuł profesora, a w 2004 – profesora zwyczajnego. W trzeciej części naszej rozmowy opowiada o swojej wieloletniej karierze medycznej. O przyjaźniach ze szpitala na Długiej. I o etyce zawodu.
MEDYCYNA, PRL. Profesor, wybitny polski urolog, ikona poznańskiej medycyny. Urodził się 30 marca 1941 r. w Słomowie pod Obornikami. W 1966 roku ukończył z wyróżnieniem studia na Wydziale Lekarskim ówczesnej Akademii Medycznej. W 1971 roku uzyskał specjalizację z urologii I stopnia, a cztery lata później II stopnia. W 1975 roku napisał doktorat. Habilitację ukończył w 1988 roku. W 1993 roku został powołany na stanowisko profesora nadzwyczajnego AM, w 1999 r. uzyskał tytuł profesora, a w 2004 – profesora zwyczajnego. W drugiej części naszej rozmowy opowiada o swojej wieloletniej karierze medycznej. O przyjaźniach ze szpitala na Długiej. I o etyce zawodu.
