Urodzony w 1932 r. w Poznaniu Jerzy Solarski był synem krawca i krawcowej z ulicy Stawnej 12. W 1939 roku był świadkiem wejścia niemieckich okupantów do Poznania, a w 1940 roku – usunięcia przez nich gwiazdy Dawida z gmachu synagogi. Całą okupację przeżył wraz z rodzicami na jednym pokoju u krewnych na ul. Granicznej. Widział alianckie bombardowanie Poznania w 1944 roku. Jego ciotka Władysława Kwintkiewicz należała do grupy sabotażowo-dywersyjnej Franciszka Witaszka, wraz z nim została stracona 8 stycznia 1943 roku w Forcie VII. Po wojnie, w latach 50. Jerzy Solarski był jednym z czołowych polskich sprinterów: akademickim mistrzem Polski na 100 metrów (1955) i na 200 metrów (1956), zdobywał też medale w sztafecie.