Harcerz i więzień polityczny stalinowskiej Polski. Dziś jest prezesem Związku Więźniów Politycznych Okresu Stalinowskiego Oddział Wielkopolski i przewodniczącym Wojewódzkiej Rady Kombatantów i Osób Represjonowanych.
Urodził się 25 października 1927 roku w Poznaniu w rodzinie o patriotycznych tradycjach. Od maja 1935 do września 1939 roku był zuchem, a następnie harcerzem V Hufca Harcerzy im. Ks. Józefa Poniatowskiego. W czasie okupacji przebywał w Poznaniu. Był przymusowym robotnikiem w niemieckich zakładach „Centra”. Jednocześnie uczył się na tajnych kompletach. Po wojnie kontynuował naukę w szkole wieczorowej w Poznaniu, a także powrócił do działalności w Związku Harcerstwa Polskiego, służąc w „Poznańskiej Piątce”.
Uczestnik tzw. drugiej konspiracji. Po likwidacji ZHP, sprzeciwiał się próbom włączenia druhów do komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej i wraz z gronem przyjaciół podjął konspiracyjną działalność harcerską, przyjmując pseudonim „Czarny Wilk”. Aresztowany we wrześniu 1952 roku i osadzony w areszcie Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego przy ul. Kochanowskiego, później w więzieniu przy ul. Młyńskiej. Był męczony fizycznie i psychicznie.
23 stycznia 1953 r. wraz trzema druhami stanął przed Wojskowym Sądem Rejonowym w Poznaniu. Został skazany na 7 lat pozbawienia wolności, 3 lata utraty praw obywatelskich i honorowych oraz pozbawienie mienia. Wyrok odsiadywał w ciężkim zakładzie karnym w Rawiczu, w obozach pracy dla więźniów politycznych w Potulicach i Piechcinie-Bielawach. Został zwolniony na podstawie amnestii w lutym 1955 roku.
Miłośnik gór, wędrówek i aktywny uczestnik rajdów po ukochanych Bieszczadach. Jest bohaterem filmu dokumentalnego Jolanty Hajdasz „Tropem Wilka”, wielokrotnie emitowanego w Telewizji Polskiej.
W 2018 roku Rada Miasta Poznania uhonorowała go tytułem “Zasłużony dla Miasta Poznania”, zaś w 2023 roku, Prezydent RP odznaczył Zenona Wechmanna Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
