Córka Marii z d. Zimny i Tomasza Wachowskiego. Ojciec był powstańcem wielkopolskim, został ciężko ranny w walkach pod Wolsztynem. Jako żołnierz 26 Pułku Ułanów Wielkopolskich brał później udział w wojnie polsko-bolszewickiej. Odznaczony Krzyżem Walecznych II R.P. Do wybuchu II wojny światowej był działaczem Koła Związku Powstańców Wielkopolskich i Zarządu Związku Inwalidów Wojennych w Lesznie. Pracował jako kontroler mięsa w Rzeźni Miejskiej.
21 października 1939 r. został rozstrzelany w publicznej egzekucji na Pl. Kościuszki w Lesznie. Miał 39 lat. Irena Sikorska, wówczas uczennica, widziała wywożenie zwłok ojca po egzekucji. W grudniu 1939 r. została wraz z matką i 4-letnim bratem wywieziona do Tomaszowa Mazowieckiego w Generalnym Gubernatorstwie. W wieku 14-lat została skierowana do prac przymusowych m.in. jako pomoc krawiecka w niemieckiej firmie, wykorzystującej do pracy Żydów z tomaszowskiego getta. Wiedząc o zbliżającej się likwidacji getta i wywózce żydowskich pracowników do Oświęcimia, wyprowadziła żydowską koleżankę z fabryki do miasta.
Po wyzwoleniu wróciła do Leszna, gdzie kontynuowała naukę i podjęła pracę jako spikerka regionalnej rozgłośni Polskiego Radia. Wtedy poznała Witolda Sikorskiego, spikera Polskiego Radia w Poznaniu, za którego wyszła za mąż, i sprowadziła się do Poznania. Do emerytury pracowała w Stowarzyszeniu Oświatowo-Kulturalnym Poznańskich Spółdzielni Pracy jako kierownik Klubu „Mozaika”. Zajmowała się programowaniem i organizacją działań społecznych, wychowawczych i kulturalnych, m.in. koncertów, spotkań artystycznych.
Działała społecznie w Związku Ociemniałych Żołnierzy Rzeczypospolitej Polskiej (ZOŻ RP). Odznaczona Złotą Odznaką Honorową zasłużonego działacza i medalem 80-lecia ZOŻ RP. Za zasługi zawodowe uhonorowana m.in. Odznaką Zasłużonego Działacza Kultury i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1989 r.).
