Córka mistrza malarskiego, wysiedlona w czasie wojny przez Niemców z rodziną z domu przy ulicy Marynarskiej. Z dzieciństwa pozostał jej tylko pluszowy miś (już bez oczek) i książeczka do nabożeństwa. Tylko to udało się jej zabrać na wypędzenie.
Wywieziono ich najpierw autobusem do obozu na Główną, a potem do Radomska. Tam przyjęła ich czteropokoleniowa rodzina Kamińskich. Potem przez ponad 5 lat mieszkali u Bronisławy Piotrowskiej. – Do dziś jestem pełna uznania dla ludzi, którzy nam pomogli, za bezinteresowność, za pomoc – opowiada. – Całą okupację żyliśmy nadzieją powrotu do Poznania. A potem, jak już wróciliśmy otwartymi wagonami, było rozczarowanie, bo nasze mieszanie zostało rozkradzione. I trzeba było zaczynać od zera.
