Urodzony 4 stycznia 1931 roku w Sroczynie (gmina Kiszkowo, powiat Gniezno) jako drugie dziecko Piotra Cymerysa (miał starszego brata Mieczysława, ur. W 1929 r. oraz siostrę Stanisławę Krystynę, ur. 1932). Mieli 14-hektarowe gospodarstwo ze zwierzętami.
Gdy miał 8 lat, we wrześniu 1939 r. jego ojciec Piotr został aresztowany na podstawie niemieckiej listy proskrypcyjnej, uwieziony w miejscowej siedzibie straży pożarnej i ciężko pobity.
Aby uniknąć wysiedlenia przez Niemców ze Sroczyna na roboty do Niemiec, wraz z ojcem, bratem i siostrą wyjechali do Kamienia na Rzeszowszczyźnie. Ojciec miał ze sobą tylko jedną walizkę. Przyjęła ich z otwartymi rękoma babcia Franciszka Ferenc, zamieszkali w jej niewielkim drewnianym domu. Tam dojechała do nich matka, Maria Cymerys i tam spędzili całą okupację. Ojciec pracował w ośrodku medycznym, matka zajmowała się handlem. A Zbigniew chodził do szkoły i pasał krowę.
Był też świadkiem łapanek, przeprowadzanych przez okupantów – Niemcy kierowali w ten sposób Polaków do pracy w Rzeszy. Młody Zbigniew widział m.in. zabitego przez Niemców mężczyznę, który uciekał przed łapanką.
