Urodzony 25 czerwca 1947 r. w Trzciance, były poseł, były minister budownictwa w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. Potomek Bambrów poznańskich.
W 1971 roku ukończył studia na Wydziale Ogrodniczym Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu, gdzie uzyskał tytuł magistra inżyniera. W latach 1972–1992 i 1997–2001 pracował w Kombinacie Państwowe Gospodarstwo Ogrodnicze w Naramowicach. Był kolejno: stażystą, kierownikiem Zakładu Szklarniowego, w końcu dyrektorem. W latach 1997–2001 pełnił funkcję prezesa spółki Zakłady Ogrodnicze „Naramowice”.
Był m.in. komisarzem Krajowych Wystaw Ogrodniczych w Poznaniu. Od 2005 do 2006 pracował jako dyrektor ds. rozwoju w poznańskim biurze firmy deweloperskiej Echo Investment. Należy do Stowarzyszenia im. Eugeniusza Kwiatkowskiego, Stowarzyszenia Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918–1919 oraz Polskiego Związku Działkowców.
Do 1990 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, z ramienia której w 1989 został posłem na Sejm kontraktowy w okręgu Poznań-Stare Miasto. Od 1990 r. członek Polskiej Unii Socjaldemokratycznej, zasiadał we władzach krajowych tej partii. Należał także do Wielkopolskiej Unii Socjaldemokratycznej. W 1992 r. był wśród założycieli Unii Pracy. Objął w niej funkcję członka rady krajowej i przewodniczącego rady wojewódzkiej. Z listy tej partii po raz drugi sprawował mandat poselski w Sejmie II kadencji w latach 1993–1997. W wyborach parlamentarnych w 1997 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję.
Po raz trzeci został posłem z okręgu poznańskiego w 2001 jako kandydat koalicji Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy. W parlamencie zasiadał m.in. w Komisji Skarbu Państwa, był też zastępcą przewodniczącego Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi oraz przewodniczącym Podkomisji nadzwyczajnej do przygotowania komisyjnego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym.
W lipcu 2004 r. został wiceprzewodniczącym, a w kwietniu 2005 r. przewodniczącym sejmowej komisji śledczej powołanej do zbadania tzw. „afery Orlenu”. Od 2004 do 2005 pełnił funkcję przewodniczącego klubu parlamentarnego UP. W lipcu 2005 r. odszedł z UP i został członkiem Samoobrony RP. W wyborach parlamentarnych w 2005 r. nie uzyskał mandatu. Rok później bez powodzenia kandydował na urząd prezydenta i radnego Poznania.
3 listopada 2006 został powołany na stanowisko ministra budownictwa w rządzie Jarosława Kaczyńskiego z rekomendacji Samoobrony RP. Zajmował to stanowisko do 13 sierpnia 2007 r. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bez powodzenia kandydował do Sejmu z okręgu konińskiego.
W 2008 wszedł w skład władz wojewódzkich Samoobrony RP w Wielkopolsce. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2009 bezskutecznie ubiegał się o mandat deputowanego z listy tej partii z okręgu wielkopolskiego. Później wstąpił do Krajowej Partii Emerytów i Rencistów.
W 1999 za „wybitne zasługi w pracy zawodowej na rzecz rozwoju ogrodnictwa oraz działalność społeczną” został odznaczony przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 2017 r. za „wybitne zasługi w podejmowanej z pożytkiem dla kraju działalności państwowej i publicznej, za działalność społeczną i charytatywną” prezydent Andrzej Duda nadał mu Krzyż Oficerski tego orderu.
Od 1954 mieszka w Poznaniu. Jest żonaty, ma dwoje dzieci. Działa w założonej z własnej inicjatywy w grudniu 2005 Fundacji „Ostoja”. Dziś jest wiceprezesem Fundacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT i administruję budynkiem NOT, przy ul. Wieniawskiego. Jednocześnie kieruję Stowarzyszeniem Inżynierów i Techników Ogrodnictwa, które m.in. co roku układa wielki dywan kwiatowy w parku Adama Mickiewicza.
